De Defense Cascade theorie van Schauer en Elbert (2010) 

gaat er vanuit dat wanneer een individu levensbedreiging ervaart, 

een reeks van zes mogelijke reacties ‘Freeze –Flight –Fight –Fright –Flag –Faint’ tot stand komt 

als functie van verdediging tegen deze levensbedreiging.

 Deze reacties zouden evolutionair geprogrammeerd zijn en een functie hebben in tijden van gevaar. 

Deze cascade wordt samen met de traumatische gebeurtenis in het geheugen opgeslagen en kan zich keer op keer herhalen zodra het angstnetwerk geactiveerd wordt. 

 De eerste reactie, de Freeze (bevriezing) reactie, wordt ook wel de ‘stop-kijk-luister-reactie genoemd, 

 en is het moment waarop het individu zich oriënteert op mogelijk gevaar. 

 Het lichaam zorgt ervoor dat de zintuigen optimaal gebruikt kunnen worden om de omgeving waar te nemen. 

Als er daadwerkelijk gevaar lijkt te zijn, volgen de Flight(vlucht) en Fight (vecht) reacties, 

en wordt het sympathische zenuwstelsel geactiveerd om het lichaam klaar te maken om te vluchten of vechten. 

Het bloed wordt naar de spieren gepompt, de hartslag stijgt, de huid wordt kouder, en de haren op de huid gaan overeind staan. Ook de ademhaling neemt toe, de spieren worden aangespannen, en pijn wordt minder goed voelbaar. Het lichaam raakt in extreme mate van spanning.

Als het lichaam extreem gespannen is en zich in optimale paraatheid bevindt om te vluchten of te vechten, 

 maar toch niet kan ontsnappen uit de levensbedreigende situatie, vindt er een kantelpunt plaats. 

Het is alsof het lichaam ‘realiseert’ dat vechten of vluchten niet meer functioneel is. 

 Dit is het moment waarop het parasympatische zenuwstelsel actief begint te worden. 

Het parasympatische zenuwstelsel laat de bloeddruk en hartslag dalen, 

en zorgt voor een verplaatsing van de bloeddruk naar andere organen. 

Deze duale activatie uit zich in de ‘Fright’ (vrees) reactie, ook wel tonic immobility genoemd. 

 De spieren staan op spanning, en het individu kan nauwelijks bewegen; alsof het individu bevroren is. 

Tijdens deze fase is het individu uiterst gespannen, angstig en alert, maar niet in staat om te reageren (zowel lichamelijk als vocaal) en pijn wordt minder of niet voelbaar.

Vanuit een evolutionair perspectief is deze lichamelijke reactie functioneel in levensbedreigende situaties waaruit ontsnappen niet mogelijk is. Een organisme dat dood is of dood lijkt, zou minder gevaar lopen om door een roofdier opgegeten te worden. 

 Verschillende dieren gebruiken deze ‘doodhouding’ als beschermingsmechanisme. 

In stadium vijf, de ‘Flag’ (verslapping) reactie, 

ook wel het moment van dissociatie, neemt de sympathische activatie af. 

 Er vindt een plotselinge daling in de systolische bloeddruk en hartslag plaats 

 en het individu verliest gedeeltelijk controle over het bewegingsapparaat 

en de bewuste zintuigelijke waarneming en informatieverwerking. 

Deze reactie kan doorslaan naar stadium zes, de ‘Faint’ reactie, 

waarbij een individu het volledige bewustzijn verliest. 

Zowel van stadium vijf als zes zijn de evolutionaire functies nog aan discussie onderhevig. 

Een gedachte die momenteel heerst is dat de reacties beïnvloed worden door walging,

en het individu beschermd tegen contaminatie en inname van schadelijke stoffen, 

zoals vergif en ziekteverwekkende bacteriën.