Het is slechts een overtuiging die je als kind hebt opgedaan

Wanneer ons als kind is geleerd dat de wereld eng is, accepteren we alles wat we horen en wat bij deze overtuiging past als de waarheid. We zouden andere opvattingen hebben als ons vroeg in ons leven was verteld: ‘De wereld is een veilige plek.’ 

Het zou makkelijker voor ons zijn om te geloven dat er overal liefde is, d

at mensen vriendelijk zijn en we alles hebben wat we nodig hebben. 

Als jou als kind is verteld: ‘Het is allemaal jouw schuld’, zul je altijd met schuldgevoelens rondlopen, 

wat er ook gebeurt. 

Jouw overtuiging maakt je dan tot iemand die steeds zegt: 

‘Sorry, het spijt me.’ 

Als je als kind leerde geloven: 

ik tel niet mee, zal deze overtuiging jou altijd achteraan in de rij doen belanden.

Als andere mensen jou niet opmerken, kun je het gevoel krijgen dat je onzichtbaar bent. 

Waren de omstandigheden in je jeugd zodanig dat je ging geloven dat niemand van je hield? 

Dan zul je zeker eenzaam zijn. 

Zelfs als je een relatie krijgt, zal de vreugde dan van korte duur zijn. 

Leerde je familie je: ‘Er is niet genoeg’? Dan weet ik zeker dat jij vaak denkt dat je niets in huis hebt, 

of dat je maar net rond kunt komen of altijd schulden hebt.

We groeien op met overtuigingen die ons ervan weerhouden om te veranderen. 

Hier volgt een aantal beperkende ideeën:

Dat doe je niet.

Het klopt gewoon niet.

Het is niet goed dat ik zoiets doe.

Dat zou niet spiritueel zijn.

In mijn familie deden ze dat nooit.

Liefde is niet voor mij weggelegd.

Ik geloof er niet in.

Zo iemand ben ik niet.

De dingen die je als kind leert en de ervaringen die je in je jeugd opdoet, 

hebben een grote invloed op de overtuigingen die we hebben in ons latere leven. 

Dit kan ons soms beperken en ons ervan weerhouden om te veranderen.